Het was de Duitse bezetter in de jaren veertig niet ontgaan dat er in Merksem een ijsbaan stond met Olympische dimensies en waar 20.000 toeschouwers konden ondergebracht worden. Om het moreel van de in België gelegerde soldaten een beetje op te krikken werden er tijdens de oorlogsperiode twee grootse 'Duitse' manifestaties ingericht. Een eerste maal, op 3 januari 1942, zagen ruim 15.000 toeschouwers een fel gesmaakt optreden van het Oostenrijks zuster-broederpaar Ilse en Erik Pausin in het paardansen. Als uitsmijter kreeg het publiek de hockeymatch Mannheim-Düsseldorf (6-4) voorgeschoteld. Deze meeting was zo succesvol dat de Duitse legeroverheid besloot om tijdens het Paasweekend van 1944 een nieuwe tweedaagse manifestatie in te richten. Alle Duitse kunstschaatsvirtuozen zetten hun beste beentje voor met als absolute uitblinker kampioen majoor Horst Faber van het gelijknamig potloodconcern.
Doch de hoofdschotel bestond uit een ijshockeyontmoeting tussen de twee Duitse éliteploegen Rot-Weiss Berlin en de Berliner Schlittschuhclub. Met Paaszaterdag zagen de talrijke toeschouwers een hoogstaande wedstrijd tussen twee evenwaardige ploegen die het broederlijk op 10-10 hielden.
De 20.000 toeschouwers, die de tweede dag van dit "feest" bijwoonden zullen zich Paaszondag 9 april 1944 blijvend herinneren. Op de eretribunes zaten een hele hoop Duitse generaals en andere gezagsdragers te genieten van de dribbelkunsten van sterspeler Fritz Feistritzer, toen plots vanop de volksplaatsen schoten weerklonken. Weerstanders hadden verschillende kogels afgevuurd richting Duitse legeroverheid. De wedstrijd werd bij een 4-4 stand onmiddellijk stilgelegd. Iedereen, van speler tot Antwerpse toeschouwer werd tot op de huid afgetast. Het duurde uren vooraleer deze klus geklaard was. De weerstanders werden uiteindelijk bij de kraag gevat en naar Breendonk overgebracht. Niemand heeft ooit nog iets van hen gehoord.